S.E.O. (Spaarzaamheid, Economie, Oostende)
De geschiedenis van de coöperatieve S.E.O. hoort thuis in het collectieve geheugen van Oostende. De Societé Economique d’ Ostende of de Coo is zodanig verweven met de Oostendse geschiedenis dat elke inwoner van boven de 50 er nog levendige herinneringen aan heeft.
De oprichting van een coöperatieve is niet los te koppelen van de sociaal-economische toestand van het moment. Veel mensen leefden op krediet en hadden schulden bij kruideniers. Niet alleen de vissers en de arbeiders maar ook de staatsambtenaren hadden hun maandwedde al uitgegeven vooraleer ze die ontvingen. Bepaalde familiale omstandigheden zoals een geboorte, een communie, een ziekte of een ander voorval waren dikwijls genoeg om een gezin voor jaren in de miserie te storten.
In tal van Europese landen werden coöperatieven opgericht waarbij de productie of het aanbieden van levensnoodzakelijke middelen aan een goede prijs voor de consument voorop stond. Op het einde van de 19de eeuw werd de S.E.O opgericht, die ideologisch neutraal was. Ze onderscheidde zich daardoor van de socialistische groep:’ Vooruit’ en de katholieke groep:’ Welvaart.’
Op 1 januari 1893 werd de Coo officieel geopend. De directe aanleiding tot de stichting was de hoge kolenprijs die zwaar woog op het gezinsbudget. De onderneming slaagde erin de kolen uit Bergen thuis te laten leveren voor een goedkopere prijs. Later werden er meer producten verkocht dan alleen kolen.
Na WO I waren de magazijnen zo goed als leeg. En toen kwam de crisis in de jaren 30. De omzet van S.E.O. daalde niet zo sterk. Het bestuur had de crisis gedeeltelijk opgevangen door het verkopen van producten onder het merk S.E.O. zoals S.EO sigaretten en Chicorei. Maar het meest succesvol was de medicatie, zoals pillen, siropen, haarwaters, ouwels, emulsies, zalven. Door eigen tegenproducten te produceren en te verkopen gaf men dezelfde kwaliteit maar aan een goedkopere prijs.
In 1967 bestond de Oostendse coöperatie 75 jaar en waren 42.000 gezinnen lid. De hoofdlokalen waren in de Gent-, Amsterdam-, Rome-,Ieper-, Jules Peurquaetstraat en Alfons Pieterslaan. Daarnaast had de Coo 24 filialen, 11 apotheken en een tiental aangenomen huizen. Er werkten op dat moment 728 personeelsleden, met de concessionarissen bijgerekend ruim 800. SEO was op het toppunt van haar succes een absoluut begrip aan de kust en ver daarbuiten.
In 1978 kende de Coo een complete kentering door de teruggave of ristorno te vervangen door een rechtstreekse korting. Eigenlijk was dit het einde van het coöperatief principe. Op 14 januari 1981 werd de beheerraad voor een laatste keer bijeengeroepen. De financiële druk was onhoudbaar geworden en op 15 januari 1981 om 11uur werden de boeken neergelegd bij de Rechtbank van Koophandel in Oostende.
Gem Dhaenens
